The Fifth of a Dozen Verses (December 21, 2004–January 1, 2005
*Coryza*
cough
cold
phlegm
fear
itch
ill
dyspnea
disturbed
December 22, Wednesday
*Gift*
The Christmas tree in the living room
Is elegant and impressive
Yet it fails to amuse me
Despite the lure of the gifts lying underneath
Although I know some of those boxes are for me
They just couldn't console me
For the greatest gift I could ever be receiving
Is for the meantime very far from my reach
December 23, Thursday
*Lithe*
Where did my strength go?
Where did my courage go?
Where did my pride go?
Where did assertiveness go?
Where have my voice gone?
Where have my power gone?
Where have my command gone?
Where have blitheness gone?
Oh, someday
May they all return
December 24, Friday
*Hum*
The leafs have been blown
The wick has finally expired
The wind subsided
The trees have been lighted
The snow is yet to come
My heart is at the moment calm
Will the New Year bring a new hum
That can give my heart aplomb?
December 25, Saturday
*Swan*
The gregarious gander has turned into a contented cob
The gentle breeze is hushing to serenity the leafs of my heart
Once a restless spirit
Now an imperturbable soul
The coarse and raspy noise
Is now a soothing voice
December 26, Sunday
*Gloom*
As the jaded year ends
May my misery mend
As the new year looms
May my old dreams bloom
December 27, Monday
*Tsunami*
How events can change a state of mind
How others' fates can uplift one's own faith
How mirrors can reflect who we truly are
How the heart can show what we really want
How others' fall can be a wake-up call
But for others it is for whom the bell tolls
December 28, Tuesday
*Inflamed*
How you can bring my heart to tumor
How you can send my cheeks to rubor
How you can set my body in color
How the results of all is but dolor
December 29, Wednesday
*Lakbáy*
Pilantík ng mga dalirì ko sa tíklado
Nagíng melódia na ng báwat áraw ng kaléndaryo
Paták ng túbig sa aquário
Dinig na diníg sa kinaúupuan ko
Sa báwat ubó ni Lolo
Damang-damá ang kanyáng kalbáryo
Lamíg sa loób ng báhay
Nanúnuot sa bawat himaymáy
Ipikít ko lang ang mga matá ko
Pára bang lumílipad na 'ko
Kung marúnong lang sána akong mag–biyáheng astrál
Pinuntahán ko na sána ang aking mahál
December 30, Thursday
*Úgoy*
Iduyan mo naman ako paminsan-minsan
Kahit sa panaginip man lamang
Sa aking mga tenga ibulong mo sana
Ang himig ng iyong pagmamahal
Nais na kitang makaisang-dibdib
Sa harap ng anumang dambana
Tulungan mo akong pabilisin ang panahon
Nang ika'y akin nang mahagkan
Subalit sa sandaling tayo'y muli nang magkasama
Sana'y biglang huminto ang inog ng mundo
December 31, Friday
*Alingawngáw*
Éko ng bóses mo sa telépono
Nagíng melódia na ng pusò ko
Sa báwat pagbáti ng mga mahál ko sa búhay
Damang-damá ang kaniláng paghihintáy
Báwat putók ng rebintadór sa Pilipínas
Dinig na diníg sa kinaróroonan ko
Ínit ng báwat salitâ
Nagpápalinaw ng áking gunitá
Ipikít ko lang ang mga matá ko
Pára bang yakàp-yakàp mo na 'ko
Kung maaári nga lang sána
Bukàs na bukàs rin akó ay pauwi na
January 1, 2005
*Pamana*
Mga sugat ng kasaysayan
ay hinihilom ng panahon
Kaagapay ng pagsusunug-kilay
ay ibayong pag-unawa
Hindi lahat ng natututunan
ay kinakailangang paniwalaan
Subalit mga kaalamang di mapaniwalaan
ay di nararapat ipagsawalang-bahala
Gamitin ang napili
ang di nagustuhan ay itabi muna
Mga aklat at panulat
ay aking kayamanan
Pamana, pabaon, alaala
pagsapit ng kamatayan
Ngunit higit kaysa "nung unang panahon" at "balang araw"
ay ang pangkasalukuyan kinasasadlakan
Puso kong pihika't mapagmahal
ay nakatagpo na rin ng katapat
Sa pagpasok ng Bagong Taon
muli na naman akong mangangarap
Anting-anting ko't agimat
ay pag-ibig at pag-asa